بر کسی پوشیده نیست که تلاش‌های آسیب‌شناسی دیجیتال برای ادغام خود در تشخیص بالینی در سال‌های اخیر با مشکل مواجه شده است. در حالی که بخش‌های بیمارستانی مانند رادیولوژی و قلب و عروق مدت‌ها پیش جریان‌های کاری دیجیتال را پذیرفتند، آسیب‌شناسی سفری غیرعادی طولانی به سمت دیجیتالی شدن داشته است.
شرایط منحصربه‌فردی وجود دارد که باعث این امر می‌شود، از جمله ترکیبی از مقررات بیش از حد، بازپرداخت شدید و فقدان شواهدی برای صرفه‌جویی در هزینه‌های ملموس. با این حال، حتی با وجود این، نیروی کار رو به کاهش آسیب شناسی و تعداد پرونده های فزاینده همیشه باعث شده است که دیجیتالی شدن اجتناب ناپذیر باشد.
در طول سال‌ها، بسیاری به این فکر کرده‌اند که چه چیزی لازم است تا بازار بالاخره نور را ببیند و دیجیتالی شود -- ظاهراً پاسخ، یک بیماری همه‌گیر ویروسی است.
بیداری بی ادبانه
در ابتدا، زمانی که کووید-۱۹ دستورات خانه نشینی را صادر کرد، چشم انداز بازار آسیب شناسی دیجیتال وخیم بود. از آنجایی که بیمارستان ها به سرعت درها را بسته بودند و گفتگوهای فروش متوقف شد، فروشندگان شروع به نگرانی کردند. این امر با اختلالات لجستیکی هنگام استقرار اسکنرهای اسلاید آسیب شناسی همراه شد و تاخیرهای فزاینده در اجرا به عنوان منابع توقیف شده مراقبت های بهداشتی مشاهده می شود.
در حالی که تقاضای پیش بالینی کوچک، کندی اولیه در بخش بالینی را کاهش داد، اثر کلی این بود که در روزهای اولیه همه‌گیری، کاهش در اکثر بخش‌ها و مناطق جغرافیایی پیش‌بینی می‌شد.
اما، با تمدید دستورات ماندن در خانه و ادامه بیماری همه گیر، دیجیتالی شدن در آزمایشگاه آسیب شناسی شاهد افزایش ناگهانی علاقه بود. در اوایل، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) معافیتی را صادر کرد که به پاتولوژیست ها اجازه می داد مطالعه اولیه را از خانه انجام دهند و محدودیت ها در مورد تأییدیه های نرم افزاری-سخت افزاری را کاهش داد. این منجر به افزایش پذیرش آسیب شناسی بالینی شد.
نقطه اوج این بازاری بود که شاهد رشد 40.9 درصدی نسبت به سال گذشته بود و بسیاری از فروشندگان فروش رکورددار را گزارش کردند، همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است.
شکل 1: رشد سال به سال دیجیتالی شدن در آزمایشگاه های پاتولوژی.
منبع این مقاله اینجاست