بر کسی پوشیده نیست که تلاش‌های آسیب‌شناسی دیجیتال برای ادغام خود در تشخیص بالینی در سال‌های اخیر با مشکل مواجه شده است. در حالی که بخش‌های بیمارستانی مانند رادیولوژی و قلب و عروق مدت‌ها پیش جریان‌های کاری دیجیتال را پذیرفتند، آسیب‌شناسی سفری غیرعادی طولانی به سمت دیجیتالی شدن داشته است.
شرایط منحصربه‌فردی وجود دارد که باعث این امر می‌شود، از جمله ترکیبی از مقررات بیش از حد، بازپرداخت شدید و فقدان شواهدی برای صرفه‌جویی در هزینه‌های ملموس. با این حال، حتی با وجود این، نیروی کار رو به کاهش آسیب شناسی و تعداد پرونده های فزاینده همیشه باعث شده است که دیجیتالی شدن اجتناب ناپذیر باشد.
در طول سال‌ها، بسیاری به این فکر کرده‌اند که چه چیزی لازم است تا بازار بالاخره نور را ببیند و دیجیتالی شود -- ظاهراً پاسخ، یک بیماری همه‌گیر ویروسی است.
تحول آسیب‌شناسی دیجیتال در دوران کووید-۱۹
در ابتدا، وقتی کووید-۱۹ شروع شد و دستورات خانه‌نشینی صادر شد، وضعیت بازار آسیب‌شناسی دیجیتال خیلی بد بود. بیمارستان‌ها به سرعت درهای خود را بستند و گفتگوهای فروش متوقف شد، که باعث نگرانی فروشندگان شد. در این شرایط، مشکلات لجستیکی در نصب اسکنرهای آسیب‌شناسی نیز به وجود آمد و تأخیرهایی در ارائه خدمات مشاهده شد که باعث توقف مراقبت‌های بهداشتی شد.
اما با ادامه بحران و تمدید دستورات ماندن در خانه، دیجیتالی شدن در آزمایشگاه‌های آسیب‌شناسی ناگهان مورد توجه بیشتری قرار گرفت. اوایل، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) اجازه داد که پاتولوژیست‌ها مطالعات اولیه را از خانه انجام دهند و محدودیت‌های تأیید نرم‌افزارها و سخت‌افزارها را کاهش داد. این تغییرات باعث شد که آسیب‌شناسی بالینی بیشتر مورد استقبال قرار گیرد
نقطه اوج این بازار زمانی بود که شاهد رشد ۴۰.۹ درصدی نسبت به سال گذشته بود و بسیاری از فروشندگان موفق شدند فروش‌های رکوردی را ثبت کنند، همان‌طور که در شکل ۱ نشان داده شده است.
شکل 1: رشد سال به سال دیجیتالی شدن در آزمایشگاه های پاتولوژی.
منبع این مقاله اینجاست